Aflevering 8

Een oude kassa en een nieuwe speurtocht

‘Zien jullie Sylvia ergens?’ vraagt Leon verbaasd.

‘Eh… wie is Sylvia?’ vraagt Jeslynn. ‘Heeft die ook iets met de vermoorde bisschop te maken?’

Leon schiet in de lach. ‘Nee hoor. Sylvia werkt hier. Bij de chocolaterie. En weet je wat ik zo knap vind? Ze staat de hele dag bij al die lekkere chocola en die luxe bonbons, maar ze is hartstikke slank. Dat zou mij niet lukken.’

Nu schieten Mees en Jeslynn in de lach. ‘Mmmmm, lekker hoor, chocola.’ Mees kijkt maar niet te vaak naar de chocolaterie, want dan krijgt hij reuzetrek.

‘Hoeft ze nu niet te werken dan? Als er niemand is, kan iedereen zomaar chocola pakken’, zegt Jeslynn bezorgd.

‘Ze moet wel ergens zijn’, antwoordt Leon. ‘Kijk eens goed rond. Waar is Sylvia?’

‘Hier!’ klinkt het zachtjes. Maar ze zien nog steeds niets.

‘Wiedewiedewiet, je hoort me wel maar je ziet me niet!’ zingt Jeslynn. Leon loopt om de souvenirshop heen en tuurt naar de binnenkant. Hij ziet twee benen uit een kast steken en daarnaast liggen allemaal dozen met spulletjes op de grond.

‘Jeslynn, Mees, kijk! Daar is Sylvia!’ Snel gaat Leon de souvenirshop in.

‘Gaat het goed, Sylvia? Heb je hulp nodig?’

Langzaam schuiven de benen achteruit en even later zit er een vrouw op de grond. Triomfantelijk steekt ze een blik in de lucht.

‘Hebbes! Achteruit de kast gehaald! Ik wist dat we er nog een moesten hebben, maar ik kon ‘m niet vinden. Hij zat verstopt achter al die andere spullen.’

Ze kijkt naar de dozen. ‘Oeps. Die moet ik gauw allemaal opruimen.’

Jeslynn loopt ook naar binnen. ‘Ik help wel even. Waar moeten deze dozen in?’

‘Goed idee, Jeslynn. Dan loop ik met Mees door het warenhuis om de vragen van de nieuwe speurtocht op te hangen. Dat vindt zijn vader vast wel goed’, denkt Leon.

‘Ha, is er weer een nieuwe speurtocht?’ vraagt Sylvia. ‘Leuk. Weet je al wie de eerste speurtocht heeft gewonnen?’

Leon knikt. ‘Ja, Lionne heeft de bal gewonnen en Jonne en Tessel krijgen de cadeaubon. Bij deze speurtocht hebben we ook weer een bal en een cadeaubon als prijs. Zet jij de formulieren weer in de souvenirshop?’

‘Natuurlijk’, knikt Sylvia. ‘Leg ze daar maar neer, bij die mok met pennen. Hebben jullie ook nog goede tips gekregen voor de opsporing van de bimbobox?’

‘Ja, Leon, dat wil ik ook wel weten’, roept Mees. ‘Vertel eens?’

Leon schudt zijn hoofd. ‘Er zijn wel leuke ideeën, maar ik ben bang dat we de oplossing nog niet hebben. Veel kinderen denken dat de bimbobox is verkocht of dat iemand er voorstellingen mee geeft. Lionne en haar zus Rozemarijn hebben bedacht dat jullie het op de muziekafdeling moeten vragen. Chloé en Myrthe, helemaal uit Arnhem, denken dat Johan van het kunstcafé op de bovenste verdieping misschien een goed idee heeft. En Jonne en Tessel denken dat de dief de bimbobox heeft gestolen om hem naar zijn moeder in het ziekenhuis te brengen.’

‘Dat vind ik een goed idee!’ roept Mees. ‘Ik ook!’ zegt Jeslynn. ‘Maar als dat zo was, had de dokter natuurlijk naar meneer Vanderveen gebeld.’

‘O ja’, zegt Mees. ‘Nou, dan gaan we verder zoeken. En nu die nieuwe speurtocht rondbrengen, Leon!’

‘Kom Jeslynn, dan gaan wij opruimen’, zegt Sylvia. ‘Lief dat je me helpt.’

Met z’n tweeën is het snel gedaan. Jeslynn bekijkt alle spulletjes in de souvenirshop nog eens goed en ziet dan een oude kassa staan.

‘Is dat een echte kassa?’ vraagt ze aan Sylvia.

‘Ja, die heeft vroeger in de winkel gestaan. Toen Vanderveen nog niet zo’n groot warenhuis was.’

Jeslynn drukt heel voorzichtig op de knoppen van de oude kassa. Even droomt ze weg. Ze staat in een kleine winkel met overal hoeden en petten.

‘Meneer De Boer, kunt u even die stapel hoeden aangeven?’

‘Natuurlijk, mevrouw Van der Veen. Hier zijn de bruine hoeden. Wilt u ook de zwarte hoeden ergens anders neerleggen, of kunnen die hier naast de petten blijven?’

‘Mmmmmmm. Dat weet ik nog niet. Misschien kunnen we een paar van die nieuwe hoeden in de etalage leggen. Maar niet te dicht bij het raam, anders verkleuren ze misschien.’

Van schrik doet Jeslynn haar ogen wijd open. Ze ziet het grote warenhuis met de chocolaterie en de souvenirshop.

‘Wat is er?’ vraagt Sylvia.

‘Och niets. Het leek net alsof ik opeens in de oude winkel was. Ik hoorde twee mensen praten over bruine en zwarte hoeden. Ze noemden elkaar mevrouw Van der Veen en meneer De Boer’, zegt Jeslynn aarzelend.

‘Dat kwam natuurlijk omdat je die oude kassa aanraakte. Toen ging je fantasie met je op de loop. Al heeft er echt een meneer De Boer in de winkel gewerkt. Heel lang geleden, toen er nog vooral hoeden, petten en andere spullen voor mannen werden verkocht. Kijk, hij staat op deze oude foto’s op de blikken en kaarten’, wijst Sylvia.

‘Jeslynn, Jeslynn, we hebben alle vragen voor de nieuwe speurtocht opgehangen!’ schreeuwt Mees. Hij komt hard aanrennen.

‘Ho Mees, niet rennen in de winkel!’ Iemand pakt Mees bij de arm.

‘Ha pap! We hebben hard gewerkt! Er is een nieuwe speurtocht. En de oude is klaar. En de bimbobox is naar het ziekenhuis en we gaan naar de muziekafdeling en ik wil ook naar het café bovenin en Sylvia zat in de kast en Jeslynn heeft haar geholpen en …’ Mees springt op en neer van enthousiasme. ‘We moeten nog van alles doen, dus we kunnen nog niet naar huis.’

‘Tja, eigenlijk moet ik nog even met meneer Rienus overleggen. Zijn ze je echt niet tot last, Leon?’ vraagt Mees’ vader.

‘Welnee. Als u tegen meneer Rienus zegt dat ik nog even met ze op stap ben, dan neem ik ze wel mee naar boven. Dan gaan we goed rondkijken en met Johan van het kunstcafé praten. O wacht, ik zeg het zelf wel tegen meneer Rienus. Dan vraag ik hem de liftsleutel en gaan we daarmee naar een heel hoog punt waar de bezoekers normaal niet kunnen komen. Misschien kan ik ze ook het kantoor laten zien, waar de sextant hoort te hangen. Gaan jullie mee, Mees, Jeslynn?’

‘Ja, dat is een goed idee’, vindt Mees. ‘Want we moeten de diefstal van die sextant wel oplossen. Misschien kunnen we sporen vinden. Kom mee, Jeslynn!’

‘Jahaa’, zegt Jeslynn. ‘Want ik weet nog steeds niet hoe dat nou zit met die tant-dinges! Waarom is die sextant nou belangrijk voor de bazen van de winkel? Een sextant hoort toch op een schip? Dus dat wil ik nou wel eens weten!’