Aflevering 9

Aflevering 9

Een man met een karretje

‘Waar blijft Leon nou? Het duurt hartstikke lang!’ moppert Mees.

‘Ja, hij blijft wel lang weg’, knikt Jeslynn. ‘Misschien vindt meneer Rienus het niet goed dat hij nog wat met ons gaat doen. Leon moet hier natuurlijk wel werken.’

‘Poeh, met ons die diefstallen oplossen is veel belangrijker dan vissen verkopen’, vindt Mees. ‘Straks komt mijn vader terug en dan moeten we weg. Ik wil liever naar boven, naar die plek waar de klanten niet mogen komen. Spannend!’

Ja, daar wil Jeslynn ook wel heen. ‘Ik vind de lift ook leuk. Omdat hij van glas is, kun je alles goed zien.’

Gelukkig, daar komt Leon aan. ‘Sorry mevrouw, meneer, ze praten over mij! Dus ik kon niet meteen weg.’

‘Hè? Wat bedoel je, Leon?’ vraagt Mees verbaasd.

‘Ik loop hier immers stage? Meneer Rienus is mijn stagebegeleider hier in Vanderveen en jouw vader is mijn stagebegeleider van school. Dat weet je toch? Af en toe moeten ze overleggen. Dan vraagt jouw vader aan meneer Rienus of ik het wel goed doe. Gek hoor, dat soort gesprekken. Als ze zeggen dat ik het goed doe, weet ik niet hoe ik moet reageren. Ik kan moeilijk roepen: “Ja, natuurlijk! Ik doe het hartstikke goed!” En als ze zeggen dat ik het fout doe, weet ik ook niet hoe ik moet reageren. Dan ben ik benauwd dat ik een onvoldoende krijg.’

Jeslynn weet het wel: ‘Maar Leon, dan moet je zeggen: “Oeps, foutje. Zal ik niet weer doen.” En als dat nog niet genoeg is, zeg je er nog bij: “Meneer Rienus, wilt u het alstublieft voordoen? Dan leer ik hoe het moet.” Als je stage loopt, betekent het toch dat je het nog moet leren? Fouten maken hoort erbij.’ Ze knikt ernstig.

‘Natuurlijk’, knikt Leon. ‘Gelukkig gaat het best goed. Ik vind het geweldig om in een winkel te werken. In een groot warenhuis als is dit is altijd wat te doen. Véél leuker dan naar school gaan.’

Mees trekt aan Leons mouw. ‘Gaan we nu naar boven? In de glazen lift? Heel hoog?’

‘Ja hoor. Kijk, ik heb de liftsleutel van meneer Rienus gekregen’, antwoordt Leon.

Maar tot Mees’ verbazing stopt de lift bij Kunstcafé Schurer. ‘We gaan toch nog hoger?’ vraagt hij.

‘Jawel, maar we willen ook wat aan Johan van het café vragen. Bovendien zitten we in de verkeerde lift. We kunnen alleen met de lift aan de andere kant van het café naar het hoge uitkijkpunt.’ Leon loopt het café in.

‘Ha Johan! Dit zijn Mees en Jeslynn, die proberen het geheim van de bimbobox op te lossen. Kun jij ze helpen?’

‘Ja meneer Johan, heeft u een goede tip voor ons?’ vraagt Jeslynn netjes.

Maar Johan schudt zijn hoofd. ‘Nee, het spijt me. Ik heb geen flauw idee wie de bimbobox heeft gestolen of waar je moet gaan zoeken. Ik heb gehoord dat jullie een filmpje aan het maken zijn en dat gaan we allemaal delen op Facebook en Tiktok. Misschien helpt dat.’

‘Dat is mooi. Iedereen die in Vanderveen werkt moet het filmpje delen!’ roept Mees.

‘Dan moet je het nou maar eens af maken, Mees’, vindt Jeslynn.

‘Jahaa, maar zo’n filmpje monteren is moeilijker dan je denkt hoor! Hij is echt al bijna af.’

Met de andere lift gaan ze nog verder omhoog en dan komen ze boven in de glazen toren.

‘Wauw, wat hoog! Wat kun je hier veel zien!’ roept Mees enthousiast. ‘Je kunt over een heleboel huizen en winkels heen kijken!’

‘Het Koopmansplein ziet er zo van bovenaf heel anders uit’, merkt Jeslynn. ‘Ik vind die nieuwe fontein wel leuk. Mijn zusje is laatst hartstikke nat geworden, toen er opeens water omhoog spoot.’

Het verhaal gaat verder onder de afbeelding

                V

Leon wijst naar een flat in de verte. ‘Kijk, daar woon ik. Als ik voor mijn raam sta, kan ik Vanderveen zien. Maar ook de toren van de Jozefkerk, theater De Nieuwe Kolk, de watertoren en een heleboel huizen en winkels. Én gelukkig een heleboel bomen. Van het Asserbos en landgoed Overcingel, maar ook tussen de huizen en winkels.’

‘Leon?’ vraagt Jeslynn aarzelend. ‘Ik vind het heel leuk om hier te kijken, maar hoe helpt dit ons om het geheim van de bimbobox op te lossen?’

‘Tja’, zegt Leon. ‘Dat weet ik ook niet zo goed. Ik vond het mooi om jullie dit te laten zien. Misschien kunnen we vanaf hier bedenken waar de dief langs is gegaan. Waar stond zijn auto? Waar kon hij langs rijden? Dat kan hier niet zo gemakkelijk, want rondom de winkels mogen niet overal auto’s komen. Alleen ’s morgens mogen er auto’s rijden die spullen naar de winkels moeten brengen.’

‘Dat is een goed idee!’ roept Mees. Hij kijkt rond. ‘Op het Koopmansplein kunnen heel veel auto’s staan.’

‘Maar dat valt wel op’, denkt Jeslynn. ‘Volgens mij wilde de dief zo snel mogelijk weg zijn. Dus heeft hij vast de kortste route genomen. Als je op dat filmpje de dief weg ziet lopen, gaat hij naar de uitgang bij het Koopmansplein. Hup, bimbobox in een grote auto, meteen richting het theater rijden, dan langs de Vaart en weg is hij.’

Mees draait zijn hoofd om richting het theater te kijken. ‘Kijk, daar loopt ook een man met een donkere jas en zo’n karretje. Net als op het filmpje met de dief.’

‘Wát?’ roept Jeslynn. ‘Zou dat de dief zijn?’

‘Vast niet’, denkt Leon. ‘Er zijn wel meer mannen met donkere jassen en steekkarretjes. Dat zou wel héél toevallig zijn, zeven jaar na de diefstal.’

‘Ik wil toch naar hem toe’, roept Mees. ‘Hij loopt de winkel in. Wie gaat er nou met zo’n karretje de winkel in? Misschien is dit ook een dief. Kom op, in de lift!’ Hij duwt Leon naar de lift en trekt Jeslynn mee.

‘Nou, nou’, moppert Leon. ‘Het is heus de dief niet, Mees.’

Als ze beneden komen, rent Mees de winkel in. Waar is die man nou? Jeslynn ziet hem en wijst. ‘Meneer, meneer’, roept Mees. De kinderen hollen naar hem toe. De man schrikt, laat het steekkarretje staan en rent weg.

‘Het is een dief, het is een dief!’ roept Mees. ‘Want alleen een dief rent weg als hij wordt geroepen. Achter hem aan!’

Wordt vervolgd